The Long Goodbye (1973)

Elliott Gould heeft een echte film noir bakkes als de kettingrokende detective Marlowe. Het detectiveverhaal vond ik niet zo bijzonder en deed me weinig, maar de manier waarop Marlowe zich doorheen de film gedraagt is priceless. Die ondervraging in het commissariaat in het begin en de manier waarop hij op eigen houtje dat ontwenningscentrum gaat bezoeken nadat men hem de laan uitstuurde hadden iets onweerstaanbaar hilarisch, net als het reeds genoemde gezeik met zijn kat. Er wordt moeite genomen om van Marlowe een ordinaire lummel te maken die zomaar naast de deur zou kunnen wonen maar dat maakt hem ook zo sympathiek bij zowel het publiek als de louche figuren die hij in deze film ontmoet. En dan steeds datzelfde nummertje die in allerhande uitvoeringen herhaald wordt, van een jazzy versie tot zelfs begrafenismuziek met blazers in Mexico . Vervelend zou je kunnen zeggen maar dan ook weer apart om zoiets te doen. Ik wist niet eens dat Mr Universe hier ook in speelde.

Altman heeft met The Long Goodbye een heerlijke sfeervolle film neergezet. Ook te danken aan het sterke acteerwerk van Gould die hier toch wel een van de coolste PI's neerzet. Het constant aanhebben van een sigaret, zijn bewegingen en de manier waarop hij praat is echt geweldig. Ook zijn interactie met de kat en de andere sterke acteurs is erg fijn. Het verhaal wordt op een erg leuke manier gebracht en bevat genoeg elementen en leuke en/of sterke momenten om je de gehele film geboeid te houden. En dat einde was toch een heerlijke pay-off voor alle moeite die Marlow heeft gedaan. En die muziek blijft ook nog eens lang in je hoofd zitten.

Het verhaal is niet altijd even sterk, maar het draait dan ook om de sfeer en om Marlowe. Altman hanteert een opvallende stijl waarbij Marlowe als een vreemde snuiter wordt neergezet maar wel met volle overtuiging. Er zit veel subtiele humor in, bijvoorbeeld met die kat en Marlowe's buren. Verder is de muziek goed (komt steeds weer terug in de film op verschillende manieren), leuke bijrollen en de climax is best verrassend.