Silver Bullet (1985)

Begin jaren 80 was er weinig zo populair als de weerwolf-film. Neem alleen al 1981 met American Werewolf in London, The Howling én Wolfen. Wat dat betreft kan Silver Bullet voelen als mosterd na de maaltijd. Het is Stephen Kings poging om iets met de weerwolven te doen, nadat hij in Salem’s Lot al vampieren had behandeld. Baanbrekend is zijn verhaal en de bijbehorende film Silver Bullet geen moment, maar een erg vermakelijke horrorfilm kwam er wel uit voort. De film is vrij traditioneel in zijn vertelling; klein plaatsje wordt geterroriseerd door een moordenaar die zijn slachtoffers aan stukken scheurt. Corey Haim speelt een erg aardige hoofdrol, samen met zus Megan Follows (die om wat onduidelijke redenen ook de verteller is van het verhaal) en oom Gary Busey. Die laatste is memorabel omdat het Gary Busey is; de man doet zijn ding, volledig Gary-Busey-stijl. Het stadje kent verder een geinige figuren, waaronder natuurlijk de nodige rednecks, een sheriff en een priester. Die laatste, gespeeld door Everett McGill, is ook memorabel om meerdere redenen; niet in de laatste plaats omdat het Everett McGill is. Erg fijne rol. Maar de meest hilarische rol is toch wel die oude kogel-maker, die een zilveren kogel maakt. 'How about a wuhrwolf?' 3,5 sterren.

Kostelijke jaren '80 product die naar het foute neigt, cult is, maar ook erg vermakelijk. Lang geleden enkele keren gezien en nog langer geleden ooit het boek gelezen dat maar 125 blz telt dus in een middagje te doen is. Verassend was het allemaal dus niet meer, kostelijk vermaakt wel wat mij betreft. Het is in die zin weer een typische King vertelling rond een streek of een plekje waar iedereen zijn rol heeft en alles een eigen gangetje heeft, maar zoals gewoonlijk niet voor lang. De reacties en omgang met elkaar, net als de kleurrijke karakters is ook weer des Kings. Prima wordt er gewerkt met de jonge Marty en diens zus en de narigheid die zich langzaam ontvouwt. Grappig is de gekke oom Red, typische rol van Busey hier voor zijn ongeluk en duidelijk merkbaar dat hij hier rustige momenten kent integenstelling met later. Wie zou er niet zo'n oom willen trouwens, hilarisch figuur. Prima wordt er gewerkt met toch een aantal beklemmende momenten en zelfs een beetje Gore. McGill trouwens prima in zijn rol. De rolstoel is wel erg op het randje, het duel met de auto onzin, de humor dan wel weer erg leuk en de soundtrack wisselend van best wel goed naar tenenkrommend. Wat ik dan toch wel weer erg goed gebracht vind is dat typische King beeld van een gemeente in beroering. Nee, een topfilm is het niet, er zijn betere verfilmingen van King. Toch in het tijdsbeeld gezien, met meer dan behoorlijk speciale effecten rond de weerwolf zelf, is dit een meer dan behoorlijk genietbare film.